weekje ziekenhuis

De Afgelopen dagen waren misschien de ergste uit me leven.

Het klinkt misschien een beetje dramatisch maar ik heb voor het eerst in mijn volwassen leven in eens ziekenhuis gelegen. Een Zwitsers ziekenhuis welteverstaan. De taal problemen en de stinkende oude nazi waar ik de kamer mee deelde maakte deze ervaring tot een van de vervelendste van mijn leven. Voor de duidelijkheid zal ik eerst uit leggen wat ik nu weer in Zwitserland doe. Helaas geen tropische bestemming of een van mijn droombestemmingen uit me vorige bericht maar Zwitserland is een prachtig land met lekkere kazen en een raar taaltje.

De meeste weten het wel maar ik zal het nog even kort uitleggen. Na een vervroegde thuiskomst uit het mooie Azie moest ik enkele weken overbruggen tot dat ik me baantje als chef kok in Noorwegen weer kan op pakken. Het hotel is daar nog steeds gesloten omdat het seizoen nog niet is begonnen.
Omdat ik geen zin had in nietszeggende baantjes via een uitzendbureau waar ik voor minimum loon
het kroketje van de Nederlandse ambtenaar moet frituren en ook geen zin heb om aan de lopende band te gaan werken besloot ik het internet af te speuren om te kijken of ik ergens in een wintersport gebied een job kan vinden. Daar is het immers nu hoogseizoen.

Gelukkig staan er op www.marktplaats.nl altijd zat baantjes voor koks in het buitenland en met mijn cv duurt het dan ook niet erg lang voordat ik aangenomen wordt bij een Nederlands berg hotelletje in de Zwitserse Alpen. Woensdag avond is het eerste telefonische contact gelegd en vrijdag nog geen week nadat ik terug in Nederland ben gekomen zit ik om 20.30 al weer inde nachtrein naar Brig Zwitserland. Het trein kaartje wordt uiteraard vergoed door de baas maar kost maar 59 euro. geen geld dacht ik zo! Het zijn geen Aziatische prijzen maar het is niet duur. De treincoupe deel ik met een Amerikaanse zakenman met vliegangst, en een Nederlands stelletje van een jaar of 50 die gezellig een weekje gaan skiën. Volledig uitgerust komt de trein rond het middag uur in Brig aan. Geen overstap te hoeven maken vanaf Amsterdam. Prima te doen dus die trein. Vanaf Brig is het een klein half uurtje met de bus naar Blatten. Daar stap ik in de gondel die me naar 2300 meter brengt waar het hotel is. Het hotel is een gezellig en knus familie hotel.
Er is een kerstspecial op genomen door de Kro of vara. Ik heb het zelf niet gezien maar mocht je geïnteresseerd zijn . http://www.nederland2.nl/uitzendinggemist/programma/chalet-chantal/4168
Het programma gaat over Chantal Jansen wie natuurlijk altijd de moeite is om naar te kijken.
Het eten in het hotel is simpel en bestaat voornamelijk uit pasta’s aangezien we vlakbij de grens van Italië zitten. Ook enkele Nederlandse specialiteiten zoals pannekoeken en kroketten sieren op de kaart.

De eerste dagen slaap ik op de bank bij Magriet een Nederlandse vrouw die hier al sinds de zomer zit.
Mijn appartement wordt nog bewoond door de vorige kok die voor diefstal is ontslagen. Gelukkig na drie nachten op de bank kan ik eindelijk het appartementje betrekken en het valt me 100% mee. Er zijn genoeg slaap plaatsen. Dus een bezoekje door vrienden is mogelijk, Een keuken, tv, goeie douche en een buitenzitje. Wat wil je nog meer.
Op het werk gaat het allemaal voorspoedig en na twee dagen werken hebben ze al door wat ik kan en neemt de chef kok al extra dagen vrij zodat ik de leiding heb over de keuken. Zoals eerder gezegd geen haute cuisine dus alles gaat prima(niveautje hoger ook geen probleem hoor). De gasten zijn tevreden en de baas gelukkig ook.
Ik werk als de chef vrij is vanaf 9 tot een uur of 15 en heb dan tot 18 uur vrij om te snowboarden of iets dergelijks. Daarna werk ik van 18 tot 21.30 zodat ik om 22.00 in de laatste gondel naar beneden zit. Als de chef er kan ik wat langer uitslapen en hoef ik pas om 11 uur te beginnen. Niet al te veel uurtjes dus en genoeg vrije tijd om van de omgeving te genieten.

De eerste week werk ik 6 dagen en sneeuwt het de hele week. Zondags en maandags ben ik lekker vrij en er ligt een meter poedersneeuw voor de deur. Ik heb geluk want die zondag knap het weer helemaal op en wanneer ik ’s morgens om 8 uur naar buiten kijk zie ik een stralende blauwe lucht die naar me lacht. Een top dag om me eens goed uit te leven en het gebied eindelijk eens goed te verkennen. Na een heerlijk dagje snowboarden doe ik ’s avonds nog een biertje in de enigste kroeg die Blatten rijk is en duik ik er vroeg in om de volgende dag fris en fruitig te zijn voor een dag snowboarden.

De rest van de week moet ik werken en gaan zonder problemen voorbij. Het is niet heel erg druk want de vakanties zijn over en het seizoen loopt hier ook ten einde wat zeer zeker merkbaar is.
Voor mij komt het wel mooi uit want ik hoef niet al te hard te werken en kan gelukkig twee dagen per week vrij krijgen wat niet normaal is voor seizoenswerk in de bergen. Meestal ben je wel 6 dagen in de weer maar hier gelukkig niet. De collega’s zijn aardig en er is een meisje waar ik zelfs wat speciale interesse in hebt en zij ook in mij en we vermaken ons prima ;-)

Alles koek en ei zou je zeggen maar de problemen beginnen op me vrijde dagen van de tweede week dat ik hier nu ben. Ik had een date met Anita maar ze moest helaas afzeggen vanwege problemen. Wat mij uiteindelijk ook wel goed uit kwam want na mate de dag vorderde begonnen ik me steeds beroerder te voelen en ben ik uit eindelijk me koorts me bed in gekropen. De volgende dag was ik niet veel beter en heb ik de hele dag geslapen. Zoals een echte kok betaamd ben ik de dag erna gewoon naar me werk gegaan en heb me werk gedaan met behulp van wat anti-griepine en pijnstillers. De rest van de week ging het wel en ben zelfs op vrijdag avond flink doorgezakt met Anita in de plaatselijke bar. Omdat het vrijdags flink gezellig was geworden en ik zondag en maandag weer vrij zou zijn kwam Anita me zondag avond weer ophalen voor een drinksessie in de mountainbar. Omdat ik ’s middags in het zonnetje al een paar biertjes had gedronken was ik op de bank in slaap gevallen. Toen ik wakker werd had ik opeens een steek in me boven rug. Er verder niets van denkend ben ik uiteraard toch gewoon naar de bar gegaan. Na een half uurtje, een liter bier een paar shots en een rode vodka redbull later was ik nog steeds niet op geknapt en deed het eigenlijk nog meer zeer als dat ik binnen kwam dus besloot ik om verstandig te zijn en ben vroeg naar huis gegaan. De volgende dag zou namelijk weer een prachtige dag voor snowboarden worden.

Eenmaal in bed werden de steken steeds erger en werd ik zelfs een beetje bang of het niet me hart was of iets dergelijks. Ik had er spijt van dat ik Anita in de kroeg had achter gelaten want ik heb geen telefoon of telefoonnummer van een dokter of zelfs het alarmnummer zou ik niet weten.
Gelukkig had ik nog wat pijnstillers en slaap pillen uit Azië bij me zodat ik toch wat slaap kon pakken.
Ik heb niet heel erg lang geslapen en wordt ’s morgens vroeg badend in het zweet wakker.
Ik voel me beroerder dan ooit en de steken in me rug zijn verplaatst naar me borst. Hopend dat een warme douche helpt spring ik onder de douche waar ik een half uur onder blijf staan. Onder tussen hoest ik dingen op die een eigen hartslag zouden kunnen hebben. Ik weet even niet waar ik het zoeken moet. Zwetend en misselijk ga ik nog maar even op de bank liggen tot dat ik wakker wordt gemaakt door Anita die op het raam klopt. Het is een uur en ze staat voor me in haar snowboard gear. Ik ben volledig onze afspraak vergeten en ze kwam even bij me kijken toen ik niet kwam opdagen op de afgesproken plek. Ik vertel haar dat ik me niet goed voel en dat ik vandaag thuis blijf om uit te zieken.

Een paar uur later komt ze echter terug met de mededeling dat er een auto voor klaar staat om me naar de dokter in Brig te brengen. Blijkbaar zag ik er dusdanig beroerd uit dat ze me bazin had gebeld en gezegd had dat ik niet goed was. De bazin stond er op dat Jerry (de chef-kok) me in zijn pauze even naar de dokter bracht voor controle. Omdat ik eigenlijk de hele tijd out was geweest en net wakker werd met nog meer pijn besloten ze om me gelijk naar het ziekenhuis te brengen. Ik verging van de pijn en de steken in mijn hart. Zwetend en kreunend is Jerry gelijk naar de eerste hulp van het ziekenhuis gereden. Ik werd daar op een brancard gelegd en ze deden wat testjes met me. Er werd bloed afgenomen en een röntgen foto van me borst gemaakt. Een uur of wat later kwam de dokter ter plaatse terug met het nieuws dat het gelukkig niet me hart maar me longen zijn.
Ik heb een flinke infectie aan me linkerlong en ze willen dat ik twee dagen blijf ter controle. Een beetje geschrokken zeg ik natuurlijk ja. Omdat ik nooit gedacht had dat ik naar het ziekenhuis zou gaan laat staan zou moeten blijven heb ik helemaal niets bij hem. Ik heb zelfs geen onderbroek om me kont omdat ik ‘s morgen zo uit de douche in me campingpak ben gekropen.
Ik geef Anita en Jerry mijn huis sleutels om wat spullen op te halen. Ondertussen wordt ik naar een kamer gebracht waar al een oude man ligt. Iets was beschamend omdat ik geen slip aan heb kleed ik me uit om het nacht hemd aan te trekken die ik krijg aan gereikt.
Een uurtje later is Anita de schat weer terug met me spullen. Wat schone kleren,boek, me laptop en een tas vol met koekjes en chocola. Niet wetend dat ik die shit eigenlijk nooit eet want ik hou helemaal niet van zoetigheid maar het is toch lief van haar. Ze geeft me een kus en beloofd morgen ochtend terug te komen om te kijken hoe het met me gaat.

Ik krijg een infuus ingebracht waar ik vocht door krijg toegediend en antibiotica. Om de zoveel uur komen ze het zakje met antibiotica vervangen voor een nieuwe. Gelukkig door de pijnstillers die ik krijg zakt de pijn in me borst snel weg. Ik krijg wat meer adem en voel me wat minder benauwd.
Zoals gezegd deel ik de kamer met een oude man. Ik weet niet wat hij heeft maar hij werkt me behoorlijk op me zenuwen. Hij stinkt, boert pist en schijt zich met de regelmaat van de klok onder zodat de hele kamer naar menselijke uitwerpselen stinkt. Natuurlijk dat hij dit niet expres en wil hij het liever ook niet maar geloof mij dat je er na drie dagen goed klaar mee bent en dat ik het liefst zijn mannenluier in ze gezicht leeg en mijn eigen drol er ook nog eens boven op legt. Hahaha in ben een vreselijk persoon maar ik kan het niet laten zou te denken. We eten samen in stilte wat ik doe net als of ik hem niet versta en hij praat geen woord engels. Volgens mij is hij zo racistisch als de pest. Hij kijkt me op een hatelijke manier aan. De mensen hier houden niet zo van buitenlanders. Ik ben hier zelfs op straat uitgescholden en ik had bijna een vechtpartij inde kroeg omdat ik een Aziatisch uiterlijk heb. Ik werk met een paar negers uit Nigeria en die hebben er heel erg last van. Hun worden zelfs af en toe geweigerd in taxi’s en dergelijke.

Na twee dagen van niets doen, slapen kan ik dus niet vanwege die clown naast me slaat de verveling toe. Gelukkig zeiden ze dat ik hier maar twee dagen hoef te blijven. De tweede dag zit ik te wachten tot dat er een dokter komt en me het verlossende woord komt geven dat ik naar huis mag. Elke keer als de deur open ga hoop ik dat het de dokter is. Helaas komt ze pas laat in de middag en met de mededeling dat ik nog een nacht moet blijven. De antibiotica heeft niet zo goed gewerkt en de infectie is zelfs groter geworden dan de dag ervoor. Ik moet nog langer aan het infuus. Als de antibiotica goed aanslaat kan het infuus er uit en kan ik pillen nemen en dat kan ik doen in het comfort van mijn eigen huis. Nog even geduld dus. Gelukkig staat me laptop helemaal vol met films zou dat ik toch wat te doen heb. Inmiddels heb ik me boek uit gelezen en kijk ik de films op me laptop die ik ooit eens had gedownload maar niet interessant genoeg vond om gelijk te bekijken.

Op het moment van schrijven is het 10 uur donderdag 26 maart, de derde dag en ik zit weer te wachten op de dokter hopend met het verlossende woord dat ik naar huis mag. Als jullie dit lezen is ze langs geweest met het goede nieuws want ik heb hier geen internet dus kan ik dit verhaal niet uploaden. Ik heb nu echt alle films op me laptop gezien en er zaten wat verassend goeie films tussen waar ik eigenlijk van dacht dat het niets zou zijn. Vrijdag komen Marijn en Rob langs om te snowboarden waarschijnlijk zit dat er voor mij en me long er niet echt in maar het wordt toch wel lachen met die gasten. Het ligt er een beetje aan hoelang ik rust moet nemen van de dokter. Mocht het meer als twee weken zijn dan kan ik binnenkort naar huis aan gezien me contract tot 14 april loopt en ik blijf hier niet twee weken uitzieken voor nog 3 daagjes werk. Maar dat is iets voor latere zorg. Ik hoop dat die verekte dokter snel komt zodat ik hier weg kan. Me volgende bericht zal vast en te zeker uit Noorwegen komen. Ik moet me daar de 21e weer melden voor duty. Voor nu weer bedankt voor het lezen van me blog. Ik heb weer een half uurtje wat te doen gehad en hopelijk hebben jullie genoten van mijn miserie. Hahaha

Bis später leute