Cambodja weer een heel andere wereld
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Stefan
10 Februari 2009 | Cambodja, Phnom-Penh
Na een paar hectische dagen in Saigon is het weer tijd om het strand leven op Nha trang op te zoeken. Ik heb een zit bus voor 6 dollar die me in 12 uur weer terug brengt naar Nha Trang.
Ik heb echter gelukt want aangekomen bij de bus blijkt dat er maar 4 andere mensen bij me in de bus zitten. De bus heeft ook meer als tien bedden. Dus kon ik zonder extra betaling lekker relaxen op een bedje inde bus. Na een goede nachtrust kom ik 12 uur later aan in Nha Trang waar ik een geusthouse vind voor 6 dollar per nacht.
Die middag heb ik heerlijk niets gedaan op het strand. Lekker zonnen en een goed boek lezen.
Life is good!!! Ik was van plan om ’s avond lekker te gaan nietsen en een filmpje te kijken op mijn kamer maar zoals altijd loopt het nooit als gepland. Na een lekker burgertje liep ik niets vermoedend over straat waar ik opeens Michels zag staan. Michels was hier ook in zijn eentje om een duik cursus te doen. Hij heeft Boris achter gelaten in Mui Ne waar hij een kitesurf cursus doet.
Wat toevallig weer! Uiteraard hebben we die nacht een klein biertje gedaan. De dag erna heb ik Helen ontmoet in de Sailing club maar helaas hielden hun het vroeg voor gezien.
Maar het werd er niets minder gezellig op. De volgende dag zouden Helen en Daniel (haar vriend) komen feesten in de Sailing club. Helaas hebben we ze de dag erna niet meer gezien. Ze waren in slaap gevallen en moest ik vroeg op om weer terug te gaan naar Ho chi Ming waar ik een nachtje zal blijven om de dag erna naar Cambodja te gaan.
Ik zit dus nu in Cambodja, Phom Pehn wel te verstaan. Het is de hoofdstad van Cambodja en is een redelijk grote stad. De mensen zier hier heel erg anders dan de rest van de landen die ik tot nu toe gezien heb. De mensen zijn wat donkerder en lijken wat op Indiërs. Door het gruwelijke geschiedenis van het land. Bestaat 40% van de populatie uit kinderen van onder de 15 jaar.
Ik merk het verschil met de wat meer ontwikkelde landen zoals Thailand en Vietnam gelijk.
Het is een duistere plek op aarde en voel me niet echt op me gemak. Ik durf hier s avonds niet in me eentje over straat. Overal wordt je na gestaard en het geeft me een beetje een angstig gevoel. De mensen zijn echt heel erg arm en vies. Zo erg heb ik het nog niet eerder gezien.
Het Pol Pot regime dat hier met harde hand reageerde heeft in 3 jaar tijd meer als 2 miljoen slachtoffers geëist. Honger en onderdrukking was de orde van de dag en de mensen hebben hier echt moeten lijden. Na het pol pot regime waren de Vietnamese hier aan de macht en Cambodja is vanaf 1996 onafhankelijk. Het land ligt aan puin en je ziet overal bedelaars en mensen die gewond zijn geraakt inde oorlog of door de mijnen die nog steeds een groot probleem zijn.
Ik heb hier Joe weer ontmoet en we zijn samen naar de Killing fields en de S 21 prison geweest.
De killing fields liggen in het dorpje Choung EK en ligt ongeveer 15 km buiten Phom pehn. Wat hier gebeurt is vreselijk . Bij binnenkomst hebben ze een grote stupa gebouwd waar 8000 schedels worden bewaard. Allemaal slachtoffers van de genocide. Hier zijn hier inde hoogtijdagen 300 mensen per dag vermoord. Verder dan de stupa valt er weinig te zien. Veel uit gegraven massa graven en hier en daar vind je nog versleten kleding van de slachtoffers. Het sfeertje dat er hangt is heel vreemd. Je loopt op een stukje grond waarvan je weet dat hier duizenden mensen gruwelijk zijn omgebracht.
Na een uurtje rondwandelen zijn we naar de S 21 prison museum gegaan. Waar de gevangen eerst werden vast gehouden voordat ze naar de killing fields werden verplaats.
Hier werden ze ondervraagt, onderdrukt en gemarteld op de meest vreselijke manieren.
Het museum toont heel veel foto’s van de slachtoffers en er wordt een film getoond over de manier van leven ten tijde het Pol Pot regime. Echt vreselijk. Foto’s met duizenden skeletten verspreid over de modderpoelen in Choung EK . Ik ben blij dat ik hier ben geweest en ga me wat meer verdiepen in de duistere geschiedenis van Cambodja. Morgen gaan we weg uit Phom Phen omdat de vibe hier niet echt gast vrijheid uit straalt. Het plan is om naar sinoukville te gaan om daar wat aan het strand te liggen en wat bekenden op te zoeken. Daarna reizen Joe en ik terug naar Phom Phen om van uit hier naar Siem reap te reizen. We gaan per trein en het is de enigste trein ter wereld waar je nog op het dak van de trein kan mee reizen. Dat wordt een heel avontuur. 14 uur door de wildernis van Cambodja en dan naar een van de zeven wereld wonderen op de aarde. Ik kijk hier heel erg naar uit!!!
-
10 Februari 2009 - 15:23
Pa:
Zo'n mooi land en mensen die helaas veel ellende en verdriet hebben meegemaakt.In een mens schuilt kennelijk alles.
Het mooiste en het ergste.De mens is ook praktisch het enige wezen die zijn eigem soort de ergste dingen aandoet.Maar kan ook de mooiste dingen doen.
Weer een ervaring rijker in Cambodja.Nog veel plezier en avontuur!
en take care -
11 Februari 2009 - 19:25
Roos:
Hey steef!!
ik lees je verhalen aldoor en vind het echt heel gaaf wat je allemaal meemaakt!!Zal vast heel heftig geweest zijn bij de killing fields. echt gruwelijk dat zoiets echt gebeurt kan zijn!
ik wens je nog heel veel plezier met je reis en ik blijf je volgen!
groetjes roos -
12 Februari 2009 - 12:30
Jeroen:
Succes met je reis naar Siem reap ! -
12 Februari 2009 - 13:28
Stefan:
2 allemaal: bedankt voor de reacties. Na drie dagen Cambodja. Is het toch wel heel erg anders dan de rest van de landen. Ik voel me wat minder op me gemak en hoor allemaal wild west verhalen van andere reizigers. Maar meer daar over in me volgende blog.
Groetjes uit shinoukville
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley